Een rugzak vol verhalen

Ik ben niet heel zenuwachtig maar ben wel vroeger wakker geworden dan normaal. Nou goed dan, het is wel een beetje spannend. Maar leuk spannend!
Ik rij met een stadsbus naar de school. Ik moet staan want ik ben niet de enige die de bus pakt. We staan zo dicht op elkaar gepakt dat ik bijna met mijn neus in de dreadlocks van een jongen sta. Nu maar hopen dat ik niet moet niezen.
Zouden er gasten in deze bus zitten die straks naar mijn presentatie luisteren? Nou ja luisteren, ik heb mijn verhaal natuurlijk klaar, maar ik heb ook een prachtige powerpointpresentatie gemaakt, al zeg ik het zelf, met foto’s, websites en filmpjes. Het is gewoon te leuk geworden!
De bus stopt voor de school. Ik loop over een plein naar de hoofdingang. Het is een drukte van jewelste. Met mijn rugzak om loop ik naar de deur toe. Ik stel me voor hoe het moet zijn als docent tussen deze gasten. Eigenlijk lijkt het me best tof! Vooral het overbrengen en delen van verhalen en ervaringen. Toch eens informeren hoe dat zit met zo’n docentenopleiding.
De balie wordt versperd door een groepje meiden die zeer beweeglijk met hun agenda’s in de weer zijn. Een discussie over lokalen en tussenuren. Ik houd mijn pas in. Het wordt stil en ze draaien zich naar me toe. Dan beginnen ze opeens heel hard te giebelen. ‘Mag ik er even langs?’ vraag ik, ‘Hier komt jullie nieuwe docent ontdekkingsreiskunde met een rugzak vol verhalen!’