Ik ga op reis

Ik ga op reis. Het heeft even geduurd voordat ik het besluit genomen heb, maar nu ik alles heb geregeld, kan ik er ook echt achter staan. Ik ga op zoek naar mezelf, op zoek naar geluk. Dat klinkt lekker zelfverzekerd voor iemand die nooit kan kiezen. Kiezen, ik word daar soms zo moe van! Al die mogelijkheden die dagelijks de revue passeren. Alsof ik precies weet wat ik wil! Ik kom er juist steeds meer achter dat ik alleen maar weet wat ik niet wil!!! Op de basisschool was dat precies hetzelfde. De meeste klasgenootjes wisten al ver voor groep 8 wat ze wilden worden en welke school daar bij hoorde. Bij mij was het meer dat ik besefte dat ik door de opeenvolgende keuzes steeds meer mogelijkheden zou uitsluiten. M’n vervolgopleiding was eerder gebaseerd op de afstand die ik iedere dag op mijn fiets moest gaan afleggen.
Eigenlijk is het knap irritant om zo jong al te moeten weten wat je worden wilt. Ik heb het altijd weer weten uit te stellen. Misschien vind ik wel te veel dingen leuk. Ik heb wel wat geprobeerd hoor! Zoals ruim een halfjaar de School voor journalistiek (ik vind het leuk om te luisteren en te schrijven), maar dat was veel te theoretisch. Na een mislukte auditie op de toneelschool (ik hou van rollenspellen!) was ik weer een illusie armer. Uiteindelijk bedacht ik me om iets in de verpleging te gaan doen (ik hou van mensen!), maar ik kwam er al snel achter dat ik eerst maar eens voor mezelf moest gaan zorgen. Nu werk ik tijdelijk in de horeca. Ja, tijdelijk, want ik ontmoet hier dan wel veel mensen, maar ik weet nu al dat het nachtleven me gaat opbreken.
Ik moet mezelf wel nageven dat ik er al heel jong voor gekozen heb om niet zo te worden als mijn ouders. Neem mijn vader. Die gaat iedere dag keurig op tijd met zijn tas en broodtrommel de bus in. De bus van acht over half acht. Om kwart over zes wordt hij dan weer afgeleverd. Via dezelfde route. Met dezelfde tas en dezelfde broodtrommel. Een lege broodtrommel met een elastiek eromheen.
Niet zijn zoals mijn ouders. Nou dat is dan in ieder geval gelukt, maar ben ik nu dan zo gelukkig? Hoe vind je jezelf? Is er geen school voor levenskunsten? Voor ik echt ga kiezen, ga ik eerst maar eens op reis. Op zoek naar geluk! Waarheen is me nog steeds niet helemaal duidelijk, maar morgen ga ik weg!