Kleurrijk welzijn

Als ik in Utrecht uitstap, moet ik eerst nog een stukje door Hoog Catherijne lopen. Aangekomen bij het kantoor van Movisie, stuurt de receptie me naar de tweede etage. Als ik daar binnenkom ervaar ik een oase van rust. Overal zitten mensen rustig te werken. Ik heb geen flauw idee waar ik degene die ik zoek kan vinden. Er zijn geen kamers met deuren en bordjes. Alles is open en transparant. Automatisch begroet ik al knikkend alle mensen die daar zitten te werken. Hallo. Goedemiddag. Dag… ik ben op zoek naar Harry Mertens van Kleurrijk Welzijn.
Een vriendelijk lachende man komt achter een bureau vandaan en loopt naar me toe. Het is Harry, ik herken hem direct van zijn foto op de website. Hij stelt zich voor en wijst naar de kantoorruimte. ‘Bij ons heeft niemand meer een vaste plek. We flexen. Zal ik je even rondleiden? Kijk, hier kunnen mensen werken op stilteplekken als ze rust willen hebben, daar kan een deur dicht.’ Hij laat een ruimte met veel glas, licht en een prachtige ronde tafel met gekleurde stoelen zien. ‘En hier kunnen mensen met elkaar praten’.
Ik vertel hem dat ik besloten heb om op reis te gaan in eigen land, dat hij mijn eerste reisaanleiding is en hoe ik via internet op de website van Kleurrijk Welzijn ben gekomen met multiculturele projecten door inspirerende mensen. ‘Zijn dit nou de beste professionals?’ vraag ik hem.
Hij lacht: ‘Iedereen is altijd op zoek is naar good practices, maar ik ben eigenlijk meer geïnteresseerd in goede mensen! Daarmee bedoel ik mensen die in de wijk gewaardeerd worden, door mensen uit die wijk, om wie ze zijn en om hoe ze het doen. Voor de website waren zo’n veertig mensen voorgedragen, waaruit we er zestien hebben gekozen. Eigenlijk zijn het portretten van welzijnswerkers die iets vertellen over de impact van hun werk.’
‘Het is belangrijk dat studenten worden opgeleid tot goede professionals, maar ze zouden ook moeten leren dat het belangrijk is dat ze hun werk moeten promoten. Dat gebeurt nog te weinig. Het mooie werk blijft in de wijk en is niet zichtbaar voor de politiek en de fondsen. En het klinkt hard, maar er is draagvlak en geld nodig om dit noodzakelijke werk te kunnen blijven doen. Daarom proberen we bij Kleurrijk Welzijn om het werk zichtbaar te maken.’
Ik vraag hem of hij nog een tip voor me heeft om tijdens mijn reizen contact te krijgen en creatief om te kunnen gaan met diversiteit. ‘Je kunt kennisnemen van deze verhalen via internet of uit dit boekje,’en hij reikt me een exemplaar aan, ‘maar eigenlijk moet je zelf de wijk in gaan om te ervaren wat voor prachtige initiatieven er zijn.’ Ik neem me voor om de daad bij het woord te voegen en gelijk de wijk in te gaan. De route voor mijn reis begint zichzelf te schrijven!