Anansi

Toen ik het pand uitliep, was ik overtuigd van mijn missie, maar nu ik door de stad loop, begin ik wat te twijfelen. Hoe ga je in vredesnaam de wijk in, in een stad die je niet kent? Heeft het wel zin om doelloos door straten te lopen?
Ik loop door een winkelstraat. Er hangt een heerlijke lucht van gebraden kip. Ik merk nu pas dat ik nog niet gegeten heb. De braadlucht komt uit een klein Surinaams eettentje. Ik bestel een broodje warm vlees en een blikje frisdrank en schuif aan een tafeltje naast een oude Surinaamse man. ‘Dat gaat smaken’, zegt de man. We raken in gesprek en hebben het al snel over reizen. Hij vertelt hoe hij hier in de wijk is beland en dat hij er eigenlijk niet meer weg wil. ‘Het grootste deel van mijn leven speelt zich hier af en hier wil ik blijven. Laat de jeugd maar reizen en ontdekken. De jeugd heeft de toekomst. Ken je de spin Anansi? Die zag uiteindelijk ook in dat het thuis zo gek noch niet is:
Anansi zit te piekeren: Stel je voor dat er iemand bestaat die slimmer is dan ik! Dat kan ik niet hebben. Hij besluit de wereld in te trekken en alle wijsheid te verzamelen. Dus daar gaat hij. Hier en daar ontmoet hij iemand die een héél speciale wijsheid bezit, en steeds weer verzint hij een list om hem die wijsheid af te troggelen. Hoe? Dat is een lang verhaal. Maar om een lang verhaal kort te maken… hij bergt elke wijsheid op in zijn kalebasmandje. Maar als hij thuis is, begint hij opnieuw te piekeren. Hoe hou ik dit voor mezelf? Waar kan ik dit allemaal verstoppen? Boven in de katoenboom kankantri. Dat is het! Hij hangt de kalebas aan een touwtje om zijn nek en begint te klimmen. De kalebas danst op zijn buik en zit hem in de weg. Hij komt niet hogerop. Steeds glijdt hij weer terug. Terwijl hij zo aan het modderen is, hoort hij opeens de stem van zijn zoontje Ntikuma: ‘Pa, waarom heb je die kalebas op je buik hangen? Waarom doe je hem niet op je rug, als een backpack, dan klim je in een wip naar boven!’ Verdraaid nog aan toe, hoe komt die jongen erop? Maar goed, hij probeert het. Boven in de boom kijkt Anansi naar beneden. Het dringt tot hem door: de hele wereld heb ik afgereisd voor wijsheid, en mijn eigen vlees en bloed blijkt meer wijsheid te bezitten dan ik! Die kleine spinnenkop! Woedend gooit Anansi de kalebas op de grond. Die breekt in vele stukken en zo vliegt alle wijsheid terug de wereld in.
Maar vergis je niet, Anansi is niet alles kwijtgeraakt. Hij is zelf ook een stuk wijzer geworden!’