Koerdische buurman

Terwijl we praten over de oorlog verschijnt de buurman in de deuropening. ‘Dag buurman, kom erbij’, zegt de oude mevrouw. Ze lijken elkaar goed te kennen. ‘Voor ons is de oorlog al lang geleden, maar voor mijn Koerdische buurman is het nog heel vers.’ Ze vertelt hem waar we het over hebben. De man knikt bevestigend. ‘Ja, zo gaat dat. Soms doe je de deur niet open.’ Hij vertelt: ‘Ik heb meegemaakt dat iemand in onze straat voor onze deur was neergeschoten, niet omdat hij een verrader was, maar hij werd neergeschoten door het regime. Wij durfden onze huizen niet uit. We waren bang. Maar in moeilijke tijden gebeuren ook goede dingen. Je kunt er voor elkaar zijn. Mijn vader heeft ooit gevraagd aan een man die meewerkte met het regime of wij ons in zijn kelder mochten verbergen. We zaten daar met vijfenveertig mensen! Kun je het je voorstellen, ondergedoken in die kelder van iemand van het regime van Saddam Hoessein.’